Beste vrienden en supporters van Gambia Child, Deze reis zit er ineens weer bijna op. Morgen kom ik weer naar huis. We hebben weer veel gedaan. Teveel om op te noemen, maar een paar dingen om te vertellen: We zijn geregeld in de winkel geweest waar 2e hands spullen worden verkocht.

Daar wordt verkocht door wat oudere kinderen met een handicap. Ze gaan ook vaak naar de markt om een bananendoos met spullen te verkopen. Dat handeltje draait erg goed. Daarnaast maken ze gelijk een goede reclame voor de winkel. Maar........ de kinderen werden 2 weken geleden door de politie ontdekt. Ze mochten er niet meer komen omdat ze geen vaste standplaats hadden waarvoor betaald moest worden. We hebben hierover nagedacht. Voor een vaste plaats op de markt hoeven we maar 10 cent per dag te betalen. Op deze manier kunnen de kinderen toch weer extra omzet gaan draaien. De winkel is belangrijk. Want voor de kinderen met een handicap is er geen vorm van inkomsten. Niemand wil ze hebben. In de winkel verdienen ze gemiddeld 50 cent per dag. U denkt misschien “dat is niks”, maar een dagloon in Gambia zit tussen de € 1,- en € 1,50. Bovendien krijgen de kinderen die werken in de winkel iedere dag ontbijt en lunch. De kinderen en hun families zijn er dus heel blij mee! We worden vaak verrast door de ontwikkeling die onze kinderen mee maken. Bijvoorbeeld Ebrima. We vonden hem als een verwaarloosd jongetje die niet onderhouden kon worden door zijn jonge ouders. Hij kon alleen een stukje lopen met ondersteuning. Hij was ook erg verzwakt toen we hem vonden. Wij regelden transport naar school. Hij doet het daar nu zo goed en het is bijna een wonder, toen we hem alleen zagen lopen vanaf school over de zandweggetjes. Wij waren zo gelukkig. We hebben ook het dove meisje Nyimading in Bundung bezocht. Sinds september gaat ze naar de dovenschool. Wat het vervoer betreft was het niet zo best geregeld voor haar. Ze was een dag en nacht spoorloos. Haar verzorger is gaan rondbellen omdat ze maar niet thuis kwam. Uiteindelijk werd ze teruggevonden op een politiebureau 30 km verderop. Omdat ze doof is kon ze zich niet uitdrukken. Sindsdien krijgt ze een brief mee in haar rugtas waarop haar gegevens staan. We gaan kijken wat we verder kunnen doen. Natuurlijk hebben we nog veel meer dingen gedaan. We raken daarover maar niet uitgesproken. Soms is het net een soap waarin we zitten en ons geduld wordt vaak op de proef gesteld. Maar we blijven doorgaan omdat we dit zo graag doen. We voelen ons gezegend en dankbaar dat we dit mogen doen. Voor onze kinderen mogen we namens jullie bijdragen dit allemaal doen, Nog een Gambiaanse warme groet,

Carine en Francien

ps. foto's: de jongens bezig in de 2e hands spullen winkel en Nyamiding, het dove meisje wat kwijt was.